.jpg)
درمان ریا با استفاده از ریا
دستورالعمل آیت الله بهجت برای درمان ریا با استفاده از ریا
یكى از فضلاى حوزه علمیّه قم چنین مى نگارد:
از محضر ایشان سؤ ال شد: گاهى انسان تصمیم مى گیرد كار خیرى را براى خدا انجام دهد و اخلاص كامل را رعایت نماید، اما وسوسه هاى شیطانى دیگر همچون شهرت طلبى ، ریا كارى در نزد مردم ، خوشنام شدن ، و... در ذهن انسان خطور مى كند آیا این خطورات هم ریا محسوب مى شود و عمل را بى ارزش مى كند؟
در پاسخ فرمودند: ریا در عبادات است و عبادتى كه ریا دارد حرام است و بعضى گفته اند: ریا در عبادات مبطل هم هست ، در غیر عبادات ریا اشكال ندارد.
ولى خود ریا مى تواند راه چاره و علاج ریا باشد. به این صورت كه ...
با تاءمّلات صحیح ریا را بالا ببرد! مثلاً گاهى انسان مى خواهد پیش رئیس شهربانى احترامى پیدا كند و توجّه او را به خودش جلب كند، پیش پاسبانى مى رود و سعى مى كند نظر او را جلب كند وسپس او را بین خود و رئیس شهربانى واسطه قرار دهد. در اینجا انسان خوب است با خود بگوید: این پاسبان كه تنها واسطه است و اگر هم كاغذى بنویسد و وساطتى كند باز دست آخر خود رئیس شهربانى باید پاى ورقه را امضا كند. پس خوب است مستقیماً نظر خود رئیس شهربانى را جلب كنم كه مقام بالاترى است و اصلاً كار خوب و عمل نیك را مثلاً به خود رئیس شهربانى نشان دهم . یعنى براى مقام بالاتر ریا كنم !
همچنین اگر انسان عاقل باشد و توجه پیدا كند كه مقامى بالاتر از رئیس شهربانى (مثل وزیر، نخست وزیر و رئیس جمهور) وجود دارد، مى گوید: خوب است كار خیر و عمل نیك خود را به وزیر یا به نخست وزیر و بالاخره به مقام بالاتر نشان دهم ! یعنى همیشه انسان باید ریا را براى مرتبه اقوى انجام دهد. اگر چنین باشد، در واقع مى توان گفت ریا علاج ریا مى شود.
بنابراین ، اگر در عبادات نیز نسبت به اقوى و بالاترین موجود یعنى خداوند ریا كنیم اشكال ندارد و علاج ریا مى شود.
در زمینه ریا در روایت آمده است : ((كسانى كه در هنگام نماز به این سو و آن سو نگاه مى كنند تا مردم آنها را تماشا كنند، به صورت حمار محشور مى شوند.)) واقعاً هم همینطور است ، آیا این حماریّت نیست كه آدم جلو وزیر و رئیس شهربانى به پاسبان نگاه كند؟ حماریّت است آقا. ولى خوشمان مى آید، با این حماریّت ساخته ایم ! از طرفى اگر به ما حمار بگویند ناراحت مى شویم و بدمان مى آید! ولى باید گفت : كار شبانه روزى تو همین است چرا بدت مى آید؟!