خداوند ما را می شناسد

 سخنرانی حجت الاسلام مهدوی صدر | جلسه هفتگی - 1393/12/01


بسم الله الرحمن الرحیم

 

در سوره مبارکه حجرات آیه 7 خدای متعال میفرماید : ... وَلَكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَزَيَّنَهُ فِى قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ ...

 

و خدا نخواسته است که چنین شود، بلکه ایمان را براى شما دوست داشتنى قرار داد و آن را در دل هاى شما بیاراست و کفر و فسق و گناه را در نظرتان ناخوشایند ساخت.

 

خداوند متعال ما انسانها را همراه با خصوصیاتی به این دنیا آورده و از جمله این خصوصیات ایمان در قلوب ماست.

انسانها یکدیگر را در اتفاقات روزمره می شناسند اما خداوند متعال برای اینکه انسانها را بشناسد حتی نیاز به موجودیت آنها ندارد.

ما نبودیم و تقاضامان نبود        لطف حق ناگفته ی ما می شنود

 

همچنین در سوره انعام آیه 28 آمده است :  وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ

و اگر بار دیگر هم (به دنیا) برگردند باز همان اعمال زشتی را که از آن نهی شدند اعاده خواهند کرد، و آنان دروغ می‌گویند.

اگر کسی درباره خطای گذشته اش از ما انسانها طلب بخشش کند، ما وظیفه داریم عذر او را بپذیریم ولی در این آیه خدای متعال عذر گنه کاران را نمی پذیرد و این نپذیرفتن ریشه در علم خداوند دارد.

نتیجه اینکه چیزی در این دنیا از روی غیرحساب بر ما غالب نمیشود:

قطره ای کز جویباری می رود       درپی انجام کاری می رود

در اصطلاح عامیانه : اینطور نیست کسی بگوید ما شانسی در ایران به دنیا آمدیم یا شانسی شیعه شدیم و ...

در جواب باید گفت که خداوند متعال از روی شناخت به ما جایگاه یا منصبی عطا می کند.

حالا با این نگاه میتوانیم دقت بیشتری در کلام خداوند داشته باشیم.

در روایات داریم: «هَلِ‏ الْإِيمَانُ‏ إِلَّا الْحُبُّ وَ الْبُغْض‏»(کافی جلد 2 صفحه 125) حقیقت ایمان چیزی جز حب و بغض نیست. وقتی میگوییم : «َحَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإيمانَ»(حجرات/7) خدا ایمان را محبوب شما قرار داده است. یعنی محبت ایمان را در قلب شما قرار داده است. این محبت و ایمان، خود ایمان ماست و حقیقت ایمان، امیرالمؤمنین علیه السلام است، یعنی ایشان کلمه ایمان است. محبت شما به امیرالمومنین، محبت الایمان می شود.

فریقین نقل کرده اند که: ایمان همان محبت و ولایت است، که اگر در قلبی آمد یعنی خود ایمان آمده است. قلب مومن طوری است که متمایل به اولیاء خداست.


 یعنی خداوند متعال از روی شناختی که نسبت به بندگان خود داشته قبل از اینکه به دنیا بیایند حب علی بن ابیطالب را در دل آنها قرار داد.

خب الحمدلله که خداوند محبت اهل بیت را در دل ما قرار داد و عشق به خوبی ها  و اکراه و تنفر از بدی ها را در وجود ما نهادینه کرد. البته شاید از جهت اعمال انسان خوبی نباشیم اما علاقه به خوبی ها در فطرتمان هست.