سخنانی زیبا از زبان مبارک حضرت زهرا (س)

 



  سخنانی زیبا از زبان مبارک حضرت زهرا سلام الله علیها



فرمودند: هر كه خالص‌ترين عبادت خود را به سوي خداوند، بالا بفرستد، خداوند متعال نيز برترين و بهترين مصلحت و تقديرش را براي او پايين مي‌فرستد.[1]


حضرت فاطمه (س) در جواب پدرش كه پرسيدند: «چه چيز براي زن از هر چيزي بهتر است؟»

فرمودند: «اينكه او مردي را نبيند و مردي هم او را نبيند.»[2]


فرمودند: دوازده خصلت در سفره وجود دارد كه سزاوار است هر مسلماني آن‌ها را بداند. چهار مورد از آن‌ها واجب و چهار موردش مستحب و چهار مورد ديگرش از آداب است.

 

و اما آن چهار تا كه واجبند عبارتند از:

  • 1- معرفت به اين كه روزي را خدا مي‌دهد.
  • 2- راضي شدن به آنچه كه خداوند عطا فرموده است.
  • 3- گفتن بسم‌الله.
  • 4- شكر و سپاس خداوند در پايان غذا.

و آن‌ها كه مستحبند:

  • 1-  وضو گرفتن قبل از هر وعده غذا.
  • 2-  نشستن بر روي ران پاي چپ.
  • 3-  خوردن با سه انگشت.
  • 4-  شروع كردن غذا با اندكي نمك.

و آن‌هايي كه از ادب هستند عبارتند از:

  • 1-  خوردن از مقابل خود.
  • 2-  لقمه را كوچك گرفتن.
  • 3-  جويدن زياد غذا.
  • 4-  نگاه نكردن به روي مردم.[3]

 


فرمودند: نزديك‌ترين حالتي كه زن نسبت به خداوند دارد، زماني است كه ملازم خانه خويش گردد (و از ديد نامحرمان به دور باشد)[4]

نقل است كه حضرت علي (ع) و حضرت فاطمه (س) پس از ازدواجشان خدمت حضرت رسول اكرم (ص) رسيده و از ايشان خواستند تا توصيه‌اي در باب وظايف آنان بيان كنند.

آنگاه رسول خدا (ص) كار داخل خانه را به دخترش فاطمه (س) و كار بيرون از خانه را به حضرت علي (ع) موكول نمود و در آنجا بود كه حضرت فاطمه (س) با خوشحالي فرمودند:

«همانا تنها خداوند است كه مي‌داند رسول خدا (ص) با (سپردن تنها كار خانه به من و) راحت كردن من از تحمل نگاه مردان اجنبي، چه قدر مرا خوشحال نمود.»[5]


فرمودند سه چيز از دنياي شما براي من دوست داشتني است:

1- تلاوت قرآن 2- نگاه بر چهره مبارك رسول خدا (ص) 3- انفاق در راه خدا.[6]


فرمودند: همانا خوشبخت به معناي تمام و واقعي كسي است كه علي (ع) را در زندگي خويش و پس از مرگش دوست بدارد.[7]



[1] - مجموعه ورام، ج 2، ص 108.

[2] - كنزل العمال، ج 16، ص 601.

[3] - كتاب العوالم، ج 11، ص 629.

[4] - بحارالانوار، ج 100، ص 250.

[5] - بيت الاحزان، ص 35.

[6] - نهج الحياء، ص 276.

[7] - دلائل الامامه، ص 7.