امشب برس بر داد بی پناهی توشه ندارم من به جز گناهی
من خسته ام از این همه تباهی دستم بگیر دستم بگیر الهی
یا باسطَ الیَدَینِ بِالعَطیه اِغفر لَنا فی هذه العَشیه
من جای شکر از تو فرار کردم من بی حیایی بیشمار کردم
خود را ز رحمت بر کنار کردم جرأت به یار غمگسار کردم
حق داری ای مولا مرا نبخشی بیچاره ام گر این خطا نبخشی
جرم مرا ای با وفا نبخشی بی آبرو گردم خدا نبخشی
یا باسطَ الیَدَینِ بِالعَطیه اِغفر لَنا فی هذه العَشیه
سلام ای بنده ی شرمنده ی من سلام ای عبد سرافکنده ی من
چرا دیر آمدی عفوت نمایم تو هستی بنده ی من بنده ی من
بنای نفس را بنیاد کردی مرا با هر گنه ناشاد کردی
سر پیری که درماندی ز هر درد عجب از خالق خود یاد کردی
من اول زیرو رو کردم دلت را منم با رنگ و بو کردم دلت را
من اول خُمِّ رحمت را گشودم که مست جام هو کردم دلت را
من آغوشم همیشه باز باشد ولی مابین ما یک راز باشد
فنا هستی تو در من خود ندانی که حق با بنده اش دمساز باشد
مخور غم بنده ام من با تو خوبم به جان تو که غفار الذنوبم
گنه کردی چه کردی بنده ی من به هر عیب تو ستار العیوبم
بیا ای بنده با ما خوشدلی کن بزن نعره دلت را منجلی کن
که تا گویم بیا آواره ی من نظر بر وجه من یعنی علی کن
