|
از امام صادق عليه السلام روايت شده است : |
|
آنگاه كه روش حكومت ما را ديدند، نگويند اگر حكومت به دست ما هم مى افتاد، مى توانستيم مانند اينها (حكومت امام زمان) حكومت كنيم .
|
از امام صادق عليه السلام روايت شده است : |
|
|
ابو مسلم مى گويد: |
|
|
زياد بن ابى سلمه كه با دستگاه هارون الرشيد ارتباط داشت ، مى گويد: فرمود: چرا؟ گفتم : امام فرمود: |
 |
محبت خاندان نبوت
| شخصى از يوسف بن يعقوب - كه مردى نصرانى و از اهل فلسطين بود - پيش متوكل ، سخن چينى كرد. متوكل دستور داد براى مجازات احضارش كنند. يوسف نذر كرد: اگر خداوند او را به سلامت به خانه اش برگرداند و از متوكل آسيبى به او نرسد، صد اشرفى به حضرت امام على النقى عليه السلام پرداخت نمايد. در آن موقع ، خليفه حضرت را از حجاز به سامرا آورده و خانه نشين كرده بود و از لحاظ معيشت در سختى به سر مى برد. يوسف مى گويد: همين كه به دروازه سامرا رسيدم با خودم گفتم : خوب است قبل از آنكه پيش متوكل بروم ، صد دينار را خدمت امام عليه السلام بدهم ، اما چه كنم كه منزل امام عليه السلام را نمى شناسم و من مرد نصرانى چگونه از منزل امام هادى عليه السلام سؤ ال كنم ، مى ترسيدم كسى قضيه را به متوكل خبر دهد و بيشتر باعث ناراحتى و عصبانيت او بشود و از طرف ديگر، متوكل هم ملاقات با ايشان را قدغن كرده ، كسى نمى تواند به خانه حضرت برود. |
 |
با قياس نمى توان حق را پيدا كرد
|
روایتی که هم اکنون توسط گروه فرهنگی هیئت محبان الرضا علیه السلام منتشر شده بیانگر این مهم است که : احکام الهی با قیاس سازگار نیست. مسئله ای که امروزه بسیاری از مردم با این معیار نادرست ، گرفتار شبهات متعددی می شوند. اما متن روایت : ابوحنيفه پيشواى فرقه حنفى مى گويد: |
.jpg) |
بـزرگتـریـن گنــاه
|
حضرت امام باقر عليه السلام وارد مسجد الحرام شد. گروهى از قريش كه آنجا بودند، چون آن حضرت را ديدند پرسيدند: اين شخص كيست ؟ يكى از آنان گفت : خوب است كسى را بفرستيم تا از ايشان سؤ الى بكند. سپس جوانى از آنان خدمت امام عليه السلام آمد و پرسيد: جوان برگشت و پاسخ حضرت را به رفقاى خود گزارش داد. بار ديگر او را فرستادند. جوان همين سوال را تكرار كرد. حضرت فرمود: مگر به تو نگفتم شرابخوارى ! زيرا شراب ، شرابخوار را به زنا، دزدى و آدم كشى وادار مى كند و باعث شرك و كفر به خدا مى گردد. شرابخوار كارهايى را انجام مى دهد كه از همه گناهان بزرگتر است . بحار: ج 46،ص 458. |
 |
 |
